Vandaag is rood..

De hele week laat ik jullie al mee leven met mijn kleurenpracht. Soms vind ik het wat onsmakelijk, terwijl ik mij eigenlijk niet hoef te schamen voor de natuur die zoveel zegt.

Ik heb verschillende kleuren zien vloeien, van donker tot helder, van zwart tot roze. Hoewel ik normaal meer neig naar de heldere kleuren was het nu anders, ik was blij met intens zwart omdat, dat de kleur van hoop was. Hoop op een kindje van 'Moffel & mij samen en we hoopten dan ook dat ronde twee geslaagd zou zijn. Wat was ik blij dat het vrijdag was, de dag waarop het zou moeten gebeuren en gelukkig gebeurde er vrijwel niets. Ik voelde mij anders en alle signalen van kwaaltjes en veranderingen aan mijn lichaam ving ik op.

Helaas had mijn geest mij in de steek gelaten en liet vandaag mijn eigen lichaam mij weer in de steek. Ik voelde de krampjes opkomen en gelukkig had ik al maatregelen genomen voordat het begon te vloeien. Ik wilde het niet zien, ik wilde er niet aan toegeven maar ik wist dat ik er niet voor kon weglopen. Dapper ging ik naar het toilet om de eerste rode druppels te zien vloeien in het toilet. Met de druppels begonnen er langzaam enkele tranen over mijn wangen te rollen. Ik zei 'vaarwel' tegen de hoop, nam afscheid van iets wat ik koesterde en ik verliet het toilet. Voorzichtig liep ik naar mijn 'Moffel' om ook hem uit onze droom te helpen, ik beet op mijn lip en slikte de tranen weg maar ik voelde ze branden in mijn oog. Een knuffel, een liefdevolle kus en een heel kort zinnetje had ik nodig en kreeg ik. Vervolgens probeerde Moffel positief te blijven, drie keer is scheepsrecht waren de woorden die hij zei. Die woorden drongen nog niet helemaal tot mij door. Alleen even naar de bakker om de hoek, de wind in mijn gezicht, de zon die doorkwam voelen en het leven zien die gewoon doorging.

Eenmaal thuis besefte ik wat hij zei. Het is waar, we zijn niet verloren en is onze liefde immers niet sterker dan het verdriet? Helaas begon het echt door te zetten, het leken wel weeën, 'even' puffen, kreunen en steunen op het toilet en daarna nog maar wat paracetamolletjes om vervolgens 'Moffel' te helpen met klussen. Ja, ik had een creatief idee en Moffel de deskundige moest het uitvoeren. Daarnaast moesten er wat dingen verplaatst, opgeruimd en weggewerkt worden.Heerlijk, mijn verstand op nul en keihard klussen en schoonmaken. Het was een pittige dag en morgen moeten er nog enkele dingen gebeuren maar al zeg ik het zelf, het resultaat is nu al schitterend.

Nu voel ik mij ellendig maar vooral ziek. Ik ben misselijk, mijn rug doet zeer, ik heb pijnlijke krampen en ben duizelig. Een heerlijke douche, een slaapje doen, een warme kruik en een paracetamolletje het heeft allemaal even geholpen. Ik ga zometeen heerlijk met mijn deken en met een kruik naast 'Moffel' liggen en proberen om ontspanning te vinden via de televisie. Woorden hebben we nu allebei niet nodig, als we elkaar aankijken, even vasthouden of als zijn lippen de mijne vinden dan zegt en voelt dat zoveel meer..

Rood is al lang het rood niet meer
Het rood van rode rozen
De kleur van liefde van weleer
Lijkt door de haat gekozen

Rood is mijn bloed dat valt op de grond
En even lijk ik verloren
Maar jij brengt mijn vingers naar je mond

En je kust ze
En ik weet

Vandaag is rood wat niet rood hoort te zijn..